Φόβος

   Γεια σας, γεια σας. Καθόμουν και σκεφτόμουν τις προάλλες πόσο αποχαυνωμένος έχει καταντήσει να είναι ο περίγυρός μας. Ξέρετε, αποχαύνωση για μένα είναι το να μην μπορείς να σταθείς όρθιος και να λυγίζεις και να λυγίζεις με τέτοιο καθοδικό τρόπο, που να δημιουργείς στον εαυτό σου την εντύπωση ότι είσαι άχρηστος και ανίδεος. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Στο μπλογκ μου δεν έχουν θέση οι πολιτικές αναφορές σε πρόσωπα ή και καταστάσεις. Επίσης, πρωταρχικός σκοπός της δημιουργίας του μπλογκ δεν είναι η δημαγωγία, χειραγώγηση, ή όπως αλλιώς το καταλαβαίνετε τέλος πάντων. Είμαι θηρευτής της βούλησης και της ελευθερίας κινήσεων, πράγμα που έχετε καταλάβει και από την προηγούμενη χρονολογικά ανάρτηση. Οπότε έχοντας τον παράγοντα άνθρωπο και πάλι στα υψηλότερα κλιμάκια της ιδεολογικού στερεώματος θα προσπαθήσω να αναδείξω, πώς πρέπει να μην δρούμε, κατ΄ εμέ πάντα.

   Ακούω εδώ και καιρό για ανεργία, για βιοπάλη, για δυσκολία στην ανεύρεση του μεροκάματου, του άρτου του επιουσίου, για στάσεις πληρωμών, για μειώσεις μισθών και συντάξεων, για εξευτελιστικές καταστάσεις. Ξέρετε τί δεν ακούω; Το μόνο που δεν ακούω είναι το πόσο μαθαίνει να σκληραίνει ο κοσμάκης μέσα από όλα αυτά. Το πόση δύναμη βάζει για να σηκώσει το κεφάλι του και να αναρωτηθεί μέσα του: "Καλά τόσο ηλίθιοι είναι;" και να συνεχίσει τον μονόλογο: "Μόνο τόσο μπορούν;". 

     Ο μέσος άνθρωπος αναζητά τις ευθύνες και λειτουργεί με βάση τα ένστικτα, όπως γνωρίζουν πολλοί απ' αυτούς που ασχολούνται με τη Διοίκηση και τις ανθρώπινες θεωρίες περί του μάνατζμεντ και σύμφωνα πάντα με τη θεωρία Ψ, η οποία εκτός των άλλων αναφέρει πως η σωματική και διανοητική προσπάθεια για την εκτέλεση μιας αμειβόμενης εργασίας μπορεί να είναι για τους ανθρώπους εξίσου ευπρόσδεκτη και ικανοποιητική δραστηριότητα όπως για την ψυχαγωγία, το παιχνίδι και η εθελοντική εργασία.

      Συμφωνώ, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Η αξιοπρέπεια του καθένα μας δεν έχει φτάσει σε αυτά τα χαμηλά επίπεδα που έχουν σχεδιαστεί εδώ και δεκαετίες να φτάσει. Ξέρετε πού δεν συμφωνώ με εμάς τους πολίτες μιας δημοκρατικής κατά τα άλλα χώρας; Στην ανυπακοή της σιωπής και της χαζομάρας. Στο ότι ακόμα και τώρα δεν έχουμε καταλάβει ποιόν πρέπει να κερδίσουμε. Μου θυμίζει τον άλλον που έβριζε μια μέρα καθώς προχωρούσα στο δρόμο το θεό γιατί έβρεχε και δεν είχε σκεπασμένο πάγκο του στη λαϊκή αγορά. Και κοίταξα προς στιγμήν τον ουρανό νομίζοντας και εγώ με τη σειρά μου ότι θα Τον δώ... Συμφωνώ, αυτός είναι ο άρχων όλων αλλά τα φυσικά φαινόμενα ακόμα και οι καταστροφές έχουν λόγο ύπαρξης. Αυτόν τον λόγο λοιπόν θα πρέπει να αναζητήσουμε και εμείς με τη σειρά μας, όχι όμως ο καθένας ξεχωριστά να κάνει άστοχες και άκυρες περισυλλογές. Να γίνει κύμα αφρισμένο, να γίνει θεριό ανήμερο όλο το κοινωνικό σύστημα.

       Να μην επιτρέψουμε στις άγκυρες που έχουν ρίξει να βυθιστούν κι άλλο στο κουφάρι μας. Είπαμε και πάλι: "Ηθική και μάνατζμεντ". Εσείς, μην υπολογίζετε τον παράγοντά μας και τη συνιστώσα μας στις αιτίες ύπαρξής σας και θα τα πούμε. Από κοντά! Η αρχή του τέλους όλων των πραγμάτων έχει σχεδιαστεί όχι από ανθρώπινο χέρι αλλά από θεϊκό και η εβδομάδα των παθών είναι μία προοικονομία του τι θα ακολουθήσει στην μετά 2012 εποχή. Καλό Πάσχα να περάσουμε όλοι, με την καρδιά και το μυαλό ορθάνοιχτα!