Γεγονός

     

     Οι νέες τεχνολογίες το επιτάσσουν, οι άνθρωποι το αναζητούν μέσα από εκατομμύρια κλικ του ποντικιού τους κάθε μέρα, παντού. Έτσι λοιπόν αναπόφευκτη είναι και η δημιουργία του προσωπικού μου Blog που θα αναφέρει - πού και πού την ψυχοκοινωνική μου κατάσταση (το πώς νιώθω όπου και αν είμαι).

      Δεν θα προσπαθήσω να το κρύψω αλλά είμαι λάτρης του καλού, της προσπάθειας και μόνο, των στιγμών, των αναμνήσεων των θυμισών άσχετα με το γεγονός ότι δεν ενθουσιάζομαι ή συγκινούμαι εύκολα. Μία άλλη αφορμή για την δημιουργική αυτή ενασχόληση αποτέλεσε και η πρόσφατη αποφοίτησή μου από το ΤΕΙ των Ιονίων Νήσων και ειδικότερα από τη Διοίκηση των Επιχειρήσεων. Και η τελευταία πιο συγκεκριμένα, αποτέλεσε το εφαλτήριο για την καριέρα που ονειρευόμουν πως θα κάνω και όχι αυτή που πιθανόν να έχω. Από τις λυκειακές ακόμη αίθουσες αγωνιούσα να σπουδάσω σε ένα τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και αυτή η λαγνεία ήταν εσωτερική. Είμαι ευγνώμων στον εαυτό μου και περήφανος για το γεγονός ότι τελικά αποφοίτησα σε μία σχολή - βάζοντάς την  σε πρώτη προτίμηση - με το κύρος και τις προοπτικές που μόνο οι ανόητοι δεν μπορούν να διανοηθούν μία μάρκα (μπράντ) σαν και αυτή. Παράλληλα είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω - όχι το σύστημα γιατί σπάνια με ενδιέφερε και δεν θα κάτσω στον κόπο να ασχοληθώ μαζί του, τουλάχιστον σήμερα- αλλά τον φορέα. Ξέρετε, φορέας δεν είναι μόνο οι καρεκλοκένταυροι μιας απομονωμένης διοίκησης ή τα ψαράκια - γατάκια που είναι και επίκαιρο - με κεφαλή ελεφάντου. Φορέας για μένα προσωπικά είναι το ανθρώπινο δυναμικό εκείνο που ματώνει καθημερινά για τη δημιουργία του εύφορου κλίματος που σαν απώτερο σκοπό έχει τη μεταφορά όχι μόνο των γνώσεων αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων, χρησιμοποιώντας τη σωστή ανατροφοδότηση (φίτμπακ) κάτι που σχεδόν οι περισσότεροι ξεχνάμε σήμερα μάλλον κακώς. Η ομοιογένεια του αδύναμου φορέα δύναται να είναι τέτοια που υπό περιπτώσεις να υπερβαίνει σε λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα την απρόσωπη και απρόσκοπτη μάθηση με τις λεγόμενες "σύριγγες". Μία τέτοια καλή σχέση απέκτησα με πολλούς ανθρώπους (διδακτικό προσωπικό, συμφοιτητές, κ.α.). Αυτούς τους μεγάλους μικρούς αφανής ήρωες, τους πανταχού παρόντες. Έτσι, μην  ξεχνώντας το ποιός είμαι, από πού ξεκίνησα και πού πάω, ήδη λέω στον εαυτό μου  ότι μπορώ πλέον να κατανοήσω τη λειτουργία του εγκεφάλου στο κομμάτι της αξιολόγησης. Υπήρχε ένας άνθρωπος ιδιαίτερος μέσα σε όλα αυτά τα του ΤΕΙ. Πολλοί θα καταλάβετε για ποιόν το αναφέρω, λίγοι έως ελάχιστοι θα κατανοήσετε το γιατί. Ήταν πρόθυμος και διαθέσιμος πάντα, τουλάχιστον από το τέλος του 2004 έως το 2008 που εγώ τον έζησα από κοντά. Η σχέση μας ξεκίνησε με μία συνάρτηση στην οικονομετρία πέρασε από πολλούς ακόμη κανόνες (βλέπε καθαρές ταμειακές ροές) και κατέληξε σε κανόνες αβεβαιότητας, κρίσιμων συνθηκών των επενδύσεων με ρίσκο. Νόμιζε πως ήταν μόνος, πάλευε κάθε μέρα για το καλύτερο προσπαθώντας παράλληλα να τιθασεύσει τα νεανικά μυαλά μας. Το κατέφερε τελικά το 2012 όταν πραγματοποιήθηκε και η ορκωμοσία μας. Όμως ουσιαστικά δεν ήταν ποτέ μόνος. Τώρα καταλαβαίνω αυτό που έγραψε κάπου ότι μας ευχαριστεί. Όχι εμείς σε ευχαριστούμε διδάσκαλε μεγάλε - μικρέ (ηλικιακά). Ήσουν και είσαι αναρίθμητος και σπάνιος άνθρωπος. Με φόντα να γίνεις ακόμη πιο σοφός (ξεκαθαρίζω: δεν προσπαθώ να εκμαιεύσω τίποτα, πήρα το πτυχίο μου, δεν παίρνω ποσοστά, τα λέω γιατί τα νιώθω). Και ήταν ο τελευταίος άνθρωπος με τον οποίο φωτογραφήθηκα στο χώρο του ΤΕΙ μετά το πέρας της ορκωμοσίας. Άσχετα εάν συναντηθήκαμε τυχαία λίγο πριν αποχωρίσει ο καθένας μας φορώντας τα καλά πουκάμισα για τον καφέ της χαράς και της απόλαυσης ένεκα της ημέρας. Μόνο τυχαία φωτογραφία και συνάντηση δεν ήταν για μένα. Ήταν καθαρά ο μόνος καθηγητής που "συμπάθησα" όπως λέγαμε τότε στην αρχή όντας νέοι ακόμα φοιτητές. ΤΩΡΑ καταλαβαίνει κανείς το γιατί. Γιατί ήταν αυτός που ήταν.

      Συνεχίζοντας, γνώσεις δεν είναι το να μπορείς να μάθεις κάτι απ' έξω και να μπορείς να το αναπαράγεις μετά από 10-20-50 χρόνια. Σίγουρα αν το αφήσεις, σε άφησε. Γνώσεις είναι το να μπορείς να διαχειριστείς αυτά που πραγματικά έμαθες, να τα απομονώνεις και να τα διαχειρίζεσαι σωστά στην καθημερινότητά σου, να να είσαι υπομονετικός και ολιγαρκής να σέβεσαι και να εκτιμάς. Να μάθεις να σκέφτεσαι πώς το ένα να το κάνεις δύο, ευχαριστώντας και εσένα αλλά και το περιβάλλον γύρω σου. Να είσαι πάνω απ' όλα Άνθρωπος άσχετα με το γεγονός ότι οι νέες και πιο πρόσφορες σε έδαφος θεωρίες του μάνατζμεντ δίνουν έμφαση στα σκέτα νούμερα και στις καμπύλες που τέμνονται από τη γραμμή κέρδους δημιουργώντας γωνίες 45 μοιρών. Έτσι ήμουν και έτσι θα παραμείνω. Πιστός στη θεωρία που έχει τον ανθρώπινο παράγοντα πάνω απ' όλα. Δυστυχώς το πολιτικο-κυβερνητικό σχέδιο μας, μας βάζει στη λογική του να μη το σκεφτούμε, όμως μπορούμε παραμερίζοντας όλα τα άσχημα και χρησιμοποιώντας το ένα εκατοστό του εγκεφάλου μας να καταλάβουμε πάρα πολύ καλά, (γιατί τί να το κάνω κύριοι που φτιάχνετε το άι φόν και το κάθε βιομηχανικό προϊόν της δευτερογενούς παραγωγικής διαδικασίας, όταν θυσιάζετε τα στελέχη και δη το εργατικό σας προσωπικό στο βωμό του κέρδους ωθώντας τους σε αυτοκτονίες προκειμένου να αποκτάτε μερίδια αγοράς - στην πανάκριβη σίγουρα πίττας σας). Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντιτεχνολογικός, είμαι όμως λίγο πολύ δύσπιστος. Αυτά για αρχή, ας μην κουραστούμε από τώρα μόνο σε λόγια.-